2001இல் வெளியான ‘லகான்’ என்ற இந்தி திரைப்படம் கிரிக்கெட் விளையாட்டை அடிப்படையாகக் கொண்டு காலனிய அரசியலைப் பேசியது. அடிப்படையில் கிரிக்கெட்டிற்குள் உள்ள காலனிய, இனவாத, மத, சாதிய அரசியலைக் குறித்த திரைத்துறையில் நிகழ்ந்த ஒரு பேச்சின் துவக்கம் எனலாம். அதன்பின் வழக்கமாக, திரைப்படச் சந்தையில் அத்திரைப்படத்தின் போட்டியினால் உருவாகும் உணர்வுகளையும், அது தரும் காட்சி இன்பத்தையும் மட்டும் கொண்டு பல திரைப்படங்கள் வெவ்வேறு போட்டிகள் வழியாக எடுக்கப்பட்டன. அதிலிருந்து பல விளையாட்டு வீரர்களின் வாழ்-புனைவு (bio-fic) திரைப்படங்கள் வெளிவரத் துவங்கின.
தமிழில் கிரிக்கெட்டை மையமாக வைத்து ‘ஜீவா’ திரைப்படம் வெளிவந்தது. அது கிரிக்கெட்டில் நிலவும் சாதியம் குறித்தும், பார்ப்பனிய மேலாண்மைக் குறித்தும் முணுமுணுப்பாகப் பேசியது. சமீபத்தில் வெளிவந்த ‘புளூ ஸ்டார்’, ‘லப்பர் பந்து’ போன்ற திரைப்படங்கள் நேரடியாக தலித்துகளுக்கும் கிரிக்கெட் ஆட்டத்திற்குமான உறவுச் சிக்கலையும், அதன்பின் நிலவும் சாதிய சிக்கலையும் பேசின. ‘லப்பர் பந்து’, தலித் கிரிக்கெட் வீரர்களை உயர்த்தப்பட்ட – இடைநிலை சாதிகள் எப்படிப் புறக்கணிக்கின்றன என்றும், ஒருகட்டத்தில் வெற்றிக்காக அவர்களைப் புறக்கணிக்கவே முடியாத நிலை உருவாவதையும் வெளிப்படுத்தியிருந்தது. கிரிக்கெட் என்பது உயர்த்தப்பட்ட சாதி – பார்ப்பனர்களின் பரம்பரைச் சொத்தான (பிதுர்ரார்ஜித) ஆட்டம் அல்ல என்பதையும், அவர்களைவிட பல இடைநிலை, தலித் சாதிகளைச் சேர்ந்தவர்கள் சிறப்பாக விளையாடக் கூடியவர்கள் என்பதையும் வெளிப்படுத்துவதாக அமைந்தன. இந்திய கிரிக்கெட்டில் உலகக் கோப்பையை வென்ற இரு கேப்டன்களும் பார்ப்பனர் அல்லர். ஆனால், இந்திய கிரிக்கெட் வரலாற்றின் தொடக்கத்தில், ஆங்கிலேயக் குடியேற்றக் காலத்தில் தலித் வீரர்களைப் புறக்கணித்த இந்திய மேட்டுக்குடி வீரர்கள், ஒருகட்டத்தில் அவர்களை உள்ளடக்கியே வெற்றி பெற வேண்டிய நிலைக்குத் தள்ளப்பட்ட வரலாறு இதுவரை பேசப்படவில்லை. அப்படியான ஒரு வரலாறுதான், கிரிக்கெட்டின் முதல்தர ஆட்டத்தில் மிகவும் திறமையான விளையாட்டின் மூலம் ஆங்கிலேயே, பார்சிய கிரிக்கெட் அணிகளை வீழ்த்திய புகழ்பெற்ற கிரிக்கெட் வீரர் பல்வன்கர் பாலுவின் வரலாறு. பல்வன்கர் என்ற ஊரைச் சேர்ந்தவர் என்பதால் பல்வன்கர் பாலு என்று அழைக்கப்பட்டார்.
This content is locked. Only accessible for Registered Users.
If your aren't registered yet, then
