உம்மம்மா உறங்குகிறாள்.
நுரைத்த ரத்தம்
வாயிலிருந்து ஒழுகுவதைப்
பேர்த்தியைத் துடைக்க விடுகிறாள்.
நடுங்கும் விரல்களில்
உலோகக் குளுமை.
வெற்றிலைப் பெட்டியின்
புகையிலைக் காவி போல
மூக்கரிக்கும் உறைப்பு
சன்னல்கள் தாண்டி
வெளியே அத்திமரத்தின் கீழே
விருந்தினருக்காகப் போடப்பட்ட
நாற்காலி வரிசை வரை
அவளிடமிருந்து நெடியாய்ப் படர்கிறது.
படுக்கைப் புண்கள் மேல்
மஞ்சளெண்ணெய் தடவும்போதும்
கீழே மூத்திரச் சட்டியைக் கொல்லைப்புறமாய்
குழிவெட்டி ஊற்றிக் கழுவும்போதும்
பரிகாசமாய் அழும்
குழந்தையை வெளியே இருக்கச் சொல்கிறார்கள்.
This content is locked. Only accessible for Registered Users.
If your aren't registered yet, then
