பின்னால் இருந்து அவன் சொன்னான். போ போய்ப் பேசு. என்னால் முடியவில்லை ஒரு தயக்கம். அவள் கொஞ்சம் மெதுவாக நடக்கத் தொடங்கினாள். அவன் என்னை அவளை நோக்கி உந்தித் தள்ளி விட்டான். சாலையில் யாருமில்லை. நான் சட்டென ஆழத்துக்குள் விழுந்தேன். அவன் என்னைத் தாங்கிக்கொண்டான். கரையேறி மேலே வந்தபோது அவளைக் காணவில்லை. அவன் என்னை மௌனமாய்ப் பார்த்தான். நான் அறைக்குள் வந்து என் கைகளைக் காயப்படுத்திக்கொண்டேன். அவன் என் ரத்தத்தைக் கண்டதும் உற்சாகப்படுத்திக் கத்தினான். கைகளைத் தட்டி ஊக்கப்படுத்தினான். ரத்தம் வழிந்து என் கைகள் சிவப்பாகின. அடுத்த கையைக் காயப்படுத்த முனைந்தபோது இன்னொரு நாள் வைத்துக்கொள்ளலாம். தடுத்தான். தானட்டோஸ்.
தானட்டோஸ். அவனுக்கு அந்தப் பெயர் வைத்தது நான்தான்.
♦
விபத்து முடிந்து எனக்கு நினைவு திரும்பியபோது மருத்துவமனையில் என் கட்டிலின் பின்பக்கம் அவன் நின்றுகொண்டிருந்தான். நான் முழித்ததைப் பார்த்ததும் சிரித்தான். பிறகு நினைவு தப்பிவிட்டது. அந்த மருத்துவ
மனையில் இருந்த மூன்று மாதங்கள் என்னுடனே எல்லா இடங்களிலும், உடல் பரிசோதனைகளுக்கு, ஊசிகளுக்கு, காயங்களுக்கு மருந்திடுவதற்கு, கட்டுப் பிரிப்பதற்கு, மாவுக்கட்டை உடைப்பதற்கு, கழிவறை செல்வதற்கு எல்லாவற்றிற்கும் உடனிருந்தான்.
நான் நடந்து போகும்போதெல்லாம் என் பின்புறம் அல்லது அருகில் அவன் தொடர்வான். இருசக்கர வாகனங்களில் யாருடனாவது போகும்போதும் பின்னாலிருப்பான். பேருந்திலோ அல்லது மற்ற வாகனங்களிலோ போகும்போது பெரும்பாலும் வருவதில்லை.
முதல் மாதம் சுத்தமாய் எனக்குப் பேச்சு வரவில்லை. அவன் ஓயாமல் பேசிக்கொண்டிருப்பான். குரல் வெளிவரும் எதோ ஒரு நரம்பு முதுகெலும்பில் பட்ட அடியில் பிசகியிருந்தது. அடுத்த மாதம் அவனோடு மட்டும் ஒலியெழுப்பாமல் பேசிக்கொண்டிருந்தேன். பிறகு அது வழக்கமானது. எனக்குள் மொழியின் சரடு அற்றுவிட்டது. யாரோடும் என்னால் தொடர்புற இயலவில்லை. குரல் எழுப்பும் தசைகளில் பிரச்சனையில்லை. ஒலி வெளிப்படுவதும் குழப்பமில்லை. ஆனால் நினைக்கும் விஷயங்களை வெளிப்படுத்துவதில் ஒரு லயப்பிசகு. சிலவேளைகளில் முற்றிலும் மாறாக எதிர்ப்பொருளில் வெளிப்படுத்திவிடுவேன். கடும் தாகத்தின்போது ஒருமுறை உலர்ந்த ரொட்டியைக் கேட்டதுபோல. தேவைகள் மட்டுமன்றி உணர்வுகளை வெளிப்படுத்துவதிலும் இயலாமை. அவன்தான் சொற்களை எடுத்து நீட்டுவான். அவனும் நானும் பேசிக்கொள்ளும் பாஷை என்னவென வரையறுத்துச் சொல்ல முடியவில்லை. மொழியின் ஆதி வடிவு அல்லது மொழியற்ற மொழி. தேனீக்களும் யானைகளும் பேசிக்கொள்வதைப் போல் ஓர் உணர்மொழி. நாங்கள் எங்கள் முகத்தசைகளை உணர்நீட்சிகள் போலப் பயன்படுத்திக்கொண்டோம்.
This content is locked. Only accessible for Registered Users.
If your aren't registered yet, then
