பசிக்கு
என் நீர்த்த முலையைத் தேடித் தோற்கிறாய்
வீறென்று அழ
நம் வீட்டில் வேதனையின் நிழல் ஆடுகிறது
முடியாமல்
மூத்திரம் போகிற உன் அம்மா
மெல்ல எட்டிப் பார்த்து
இன்னும் கொஞ்சம் நேரம் சமாளிடா அம்மு
என்கிறாள்
நானென் சிறிய காம்பின் கழுத்து நெரித்து
உன் வாய் திணிக்கிறேன்
ரத்தம்தானே பாலாகிறது.
