இலக்கியப் படைப்புப் பாத்திரங்களில் பிடித்தது அல்லது மனதில் நிற்பது என்று ஒன்றே ஒன்றைக் குறிப்பிட்டுச் சொல்வது கடினம் பலவற்றைச் சொல்வது சுலபம். இலக்கியப் பாத்திரங்களின் இயல்பு எந்நேரமும் மனதில் இருப்பதல்ல சந்தர்ப்பத்திற்கேற்ப நினைவில் வருவது. அன்றாட வாழ்வனுபவங்களில் நாம் எதிர்பார்க்காத தருணத்தில் அவை முன்வந்து நிற்கும். சக மனிதர் முகத்தில் இலக்கியப் படைப்புப் பாத்திரத்தின் சாயல் ஒட்டியிருக்கும். சிலசமயம் அப்பாத்திரமே எதிரில் வந்து நிற்பதாகத் தோன்றும். வாசிக்கும்போது மனதில் ஒட்டாத பாத்திரம்கூட நடைமுறை நிகழ்வு ஒன்றில் சாயல் காட்டி எதிர் வரும். படைப்புகளை வாசித்து ஏராளமான பாத்திரங்களோடு வாழ்பவர்கள் நடைமுறை வாழ்வில் தம் ஆயுளில் அத்தனை மனிதர்களைச் சந்திக்க முடியுமா என்பதுகூடச் சந்தேகம்தான். சந்திக்காத, சந்திக்கக் கூடும் என எதிர்பார்த்திருக்கும் பாத்திரங்களும் பல இருக்கும்.
அவற்றில் தலைமைப் பாத்திரங்களைவிடச் சட்டென மனதில் உதிப்பவை துணைப் பாத்திரங்கள். சிலப்பதிகாரத்தை நினைக்கும் போதெல்லாம் ‘கவுந்தியடிகள்’தான் முதலில் மனதில் தோன்றுவார். அன்பும் ஆற்றலும் கொண்டு உலகியல் தெரிந்த பெண் துறவி அவர். அனுபவத்தின் சாரத்தை உள்வாங்கிக் கொண்ட வயதும் மனமும் பார்வையும் உடையவர். கதையின் முக்கியமான கட்டத்தில் தோன்றி வழிநடத்திச் செல்வதால் அப்பாத்திரம் பதிந்திருக்கலாம். வழித்துணையாக இளங்கோவடிகள் பெண்ணை ஏன் படைத்தார்? கண்ணகிக்குத் துணையாக ஒரு பெண் வேண்டும் என்று கருதியிருக்கலாம். ஏன் துறவியாகப் படைத்தார்? கோவலனுக்கும் சங்கடம் இருக்கக் கூடாது. இருவருக்கும் வாழ்வியலைப் புரிய வைக்கவும் இத்தகைய பாத்திரமே தேவை. இப்படி ஒரு பாத்திர உருவாக்கத்தில் பல கோணங்கள் செயல்படும்.
This content is locked. Only accessible for Registered Users.
If your aren't registered yet, then
